Nieśmiała zatoczka

Mistiness prychnęła z pogardą.
A skąd pewność, że jestem w ciąży? Sugerujesz, że jestem gruba? Uniosła brew. I skąd pewność, że w ogóle ruja mi się zaczęła? Skąd pewność, że nie zaczęła mi się niedługo po naszym spotkaniu? Zapytała pewnym, acz tajemniczym głosem. Fakt, nagięłam naszą umowę, ale nie w ten sposób, co podejrzewasz. Powiedziała z pewnością siebie. Po chwili jednak poszła za nim, uznając, że nie warto z nim dyskutować. Musiała w jak najbardziej przekonujący sposób odegrać swoją rolę. A na razie brzmiała, jakby wszystko to było prawdą...
z.t

Cogu stracił Mistiness z oczu już spory kawał drogi temu. Teraz zdawał się jedynie na węch. Niestety ślad kończył się tutaj. Gdyby Magnus był pewnie wysłałby go na poszukiwania, nie było go jednak co bardzo dołowało Coga. Mogłeś się pospieszyć idioto. W tym momencie poczuł kolejny zapach. Alcander tutaj był... Miss, O NIE ! Pomyślał a po jego pysky spłynęła jedna samotna łza. Wiedział że teraz nie może się poddać. Ruszył przed siebię szybkim kłusem. Wiedział gdzie Mistiness teraz jest, musiałbybyć głupcem aby teraz iść ją ratować. Nie teraz, nie sam...
Z/t

Brzuch Delli był już naprawdę duży, jego właścicielka czuła to przy każdym kroku, gdy zamierzała nad morze. Przyszła tu bo... miała taki kaprys. Oprócz tego miała też ochotę na trawę o smaku bryzy morskiej. Weszła do wody, która delikatnie obmywała jej ciało. Uśmiechnęła się nieco do siebie. Wreszcie relaks... albo i nie. Nagle Della poczuła, że odchodzą jej wody. Poczuła nagłe mdłości; zaczęło się. Wyszła na brzeg i stanęła na piachu, rozstawiając szeroko nogi. Poczuła skurcz i postanowiła, że jednak nie będzie rodzić na stojąco. Delikatnie opadła na ziemię i położyła się na boku. Zaczęła przeć z całej siły. Poród był bolesny, ale na szczęście przebiegał gładko. Della czuła już coraz większe zmęczenie, gdy poczuła, że zaraz już koniec. Kolejny skurcz był mocniejszy od pozostałych, lecz wypchnął już na świat jej potomka. Leżała jeszcze chwilę, mając świadomość, że jest spocona i zakrwawiona. Po chwili uniosła łeb i zobaczyła, że źrebak jest ogierkiem, jak przewidywał Alcander. Zaczęła go czyścić z tych wszystkich obrzydliwości, po czym uśmiechnęła się lekko, nie mając pojęcia, co dalej.
Witaj na świecie, mały. Powiedziała i wstała, by następnie trącić go nosem, aby on także wstał.