Tajemniczy las

Okeanos siedział cicho. Nie zdążył odpowiedzieć na pytanie klaczy gdy zjawiła się druga, całkiem podobna właściwie. Mistiness wyglądała na hanowera tyle że niezbyt czystej krwi. Druga (jak się później dowiedział) Daenerys z pewnością była achał- tekinką. Mistiness od razu przypadła do gustu Okiskowi. No z tą drugą to trochę gorzej. A no tak ! przyszedł jeszcze ogier. Dla Okeanosa wyglądał na "lalusia". Oczywiście jedynie wyglądał bo go nie znał. Początkowo spokojna rozmowa zaczęła sie powoli aczkolwiek przemieniać w kłótnię o władzę. Okeanos gdyby miał wybór wybrałby z pewnością Mistiness i Damoclesa. Są spokojni i mili. Czyli tacy jakie powinno być to stado. Dobra, dobra to nie Vasantia ale ich by wybrał. Kto jest za tymczasowym władcą ? Odezwał się w końcu na słowa "lalusia" po czym chlasnął ogonem po swoich nogach. Glonomóżdżku nie oddzywaj się już lepiej, jeszcze pomyślą że chcesz być władcą. Pfff... Spojrzał na ogiera- najprawdopodobniej mieszankę ras, tak jak on był rozbawiony "przemówieniem" Daenerys La Flata. Nic w tym dziwnego, było w jej słowach mnóstwo arogancji i wywyższania się nad nimi co Okiego zawsze bawiło. Jakby myślała że bycie "lalunią" przekona ich by zagłosowali na nią. Chociaż... gdyby miała ruję pewnie by jej się to udało. Nie mówię że Okeanos by od razu na nią zagłosował ale tak natura stworzyła ogiery które w tym stadzie były zdecydowaną większością nad dwiema klaczami.

Damocles, w ostatnim czasie stracił nastrój - nie miał najmniejszej ochoty, by siedzieć wśród koni. Westchnął pod nosem. Zaczął wolno wycofywać się, ze zgromadzenia. - Na mnie już pora... Powiedział cicho. Potem pognał do głównej ścieżki, która wyprowadzała z lasu.
z/t

Kary ogier podchwycił jego pomysł, jednak nie wyglądał na takiego, który ową władzę chciałby zagarnąc dla siebie. Furaha nie był pewien, czy to dobrze, czy wręcz przeciwnie. Przywódca oczywiście powinien być rozważnie wybrany spośród najlepszych kandydatów na podstawie realnych zalet i zespołu cech, które czyniły by go przywódcą dobrym. Powinien odznaczac się inteligencją, charyzmą i może jakimś, choćby szczątkowym altruizmem i zainteresowaniem sprawami i dobrem stada. Tymczasem liczba optymalnych kandydatów zmniejszała się coraz bardziej. Brudno siwy ogier jeszcze bardziej tę pulę pomniejszył, zwyczajnie odchodząc sobie z polanki. Furaha westchnął zrezygnowany.
- Może powinnismy zdecydować się na demokrację parlamentarną - zasugerował półżartem.
Jakby to przemyśleć, nie był to wcale taki zły pomysł. Oczywiście, gdyby został odpowiednio dobrze poprowadzony. Po co nam władca?

Mistiness rzuciła Pannie Przemądrzałej spojrzenie. Zaczynała naprawdę myśleć, że ta tutaj bardziej pasowałaby do aroganckiego Salasairu. Gdy ona się zaczęła wdzięczyć, Misti uśmiechnęła się do niej nieco kwaśno.
Dziękujemy Ci za przybliżenie nam ideału władcy Qatara, ale myślę, że każdy tutaj wiedział, jaki powinien on być. Mrugnęła do niej przy tych słowach, po czym odpowiedziała:
Myślę, że wybranie władcy, choćby tymczasowego jest kluczowe. Powiedziała. Jestem za jawnym głosowaniem. Miss westchnęła, gdy siwy ogier odszedł. Postanowiła, bez dalszego ociągania się, zagłosować jako pierwsza.
Nie znam jeszcze was dobrze, ale odpowiednim kandydatem na jednego władcę wydaje się Okeanos. Powiedziała. Przyjacielski, wygląda na bezinteresownego i sprawiedliwego. Pomyślała. Na tymczasowego władcę idealny. A potem może, jeśli się uda, będzie już na zawsze.
A drugą władczynią mogłaby być Daenerys. Dodała. Idealne dopełnienie: Jej mocny i jego przyjacielski charakter. Razem mogliby być dobrzy na tym stanowisku.

No cóż spodziewała się ostrej krytyki ze strony towarzyszących jej koni. Nie miała jednak zamiaru pokazać po sobie tego jak ją to dotknęło. Może i nie zachowała się odpowiednia, ale gdyby rozczulała się nad wszystkim i nad wszystkimi nie byłaby tu. W sumie zaczęła przyzwyczajać się do ogierów ze stada, w końcu musi z nimi żyć. Była gotowa zmienić podejście do samców z Qataru dla dobra całej grupy, aczkolwiek inne konie nie będą miały takiej okazji za szybko. Jej zaufania nie jest zdobyć łatwo, ale na szacunek może liczyć każdy oprócz Coga...
- Szczerze was już nie rozumiem... -powiedziała. Przecież odpowiedziała klaczy na pytanie i nie powinni być z tego powodu źli. No, ale tak się już zdarza więc izabelowata nie zamierzała mieć im tego za złe, a nawet była co dziwne gotowa o tej sytuacji zapomnieć.
- Oczywiście popieram ten sposób wyboru. -powiedziała uderzając kopytem w podłoże. Sama miała już swoje typy. Obmyślała to podczas obserwowania ich zachowania i tego co mówili i jak reagowali na jej wypowiedź.
- Moje typy to: Furaha, gdyż wydaje mi się iż ma na tyle mocny charakter, że na pewno sprostałby wyzwaniu. -oznajmiła, co prawda nie znało go za dobrze, a jego zachowanie co do Dae było wręcz karygodne... - Ewentualnie spisałby się Okeanos -powiedziała z rezygnacją. Jednak z jakiegoś powodu dostrzegła wielki potencjał w koniu, chociażby dlatego iż do władzy się wcale nie rwał.
Nie ominęła też faktu, że starszy z ogierów odszedł. Dla Daenerys był już skończony. Bowiem w tak ważnej i kluczowej sytuacji zostawiając kompanów nie okazał im w jej oczach szacunku. To bardzo przykre aczkolwiek widocznie miał dość.

Mistiness podała swe kandydatury na przyszłego władcę. Furaha nie potrafił ocenić, czy były to dobre wybory. Zwyczajnie nie miał zdania w tej kwestii i gdyby doszło do głosowania, zapewne powstrzymałby się od głosu. Izabelowata Daenerys natomiast opamiętała się nieco. Doceniał to. Tym bardziej doceniał, że w pzreciwieństwie do starszego ogiera nie postanowiła tak po prostu sobie odejść zostawiając kwestie stadne innym.
- Nikt nie ma do ciebie pretensji - powiedział pojednawczym tonem - Należysz do Qataru, to oczywiste, że jesteśmy twoimi sprzymierzeńcami
Czysta propaganda i nieco nacjonalistyczne poglądy. Aż sam siebie nie poznawał. Nigdy nie był patriotą, gdyż zwyczajnie nie miał ojczyzny, dla której miałby walczyć i się poświęcać. Ze stada najbardziej pasującego do określenia "dom" został wygnany za morderstwo, którego nie pamiętał. Qatar jak na razie był najlepszym kandydatem by go zastąpić, ale sam Fury, nauczony doświadczeniem nie dawał mu wielkich szans.
- Dziękuję ci bardzo, ale uważam, że lepszym pomysłem jest nie powierzanie władzy absolutnej jednej lub dwóm osobom - zdziwiła go nieco propozycja klaczy. Nigdy nie pragnął władzy - Tym bardziej, że nikt z obecnych nie dysponuję większą wiedzą na temat innych członków stada, prawda? - uznał, że posłuży się logiczną argumentacją by przekonać ich do swoich racji - Tak podjęta decyzja byłaby bardzo pochopna. Zwyczajnie nie wiemy, kto się do tego nadaje.
O ile ktokolwiek się nadaje.

Okeanos uśmiechnął się do Mistiness gdy ta na niego zagłosowała. Do Daenrys też ale tylko po to by nie miała się o co czepiać. Jednak zdecydowanie był za słowami Furahy, skinął na nie nawet głową. Masz rację, Nie znamy się nawet. Najlepszą decyzją dla naszego stada jest poczekanie. W biegu nic nie wyjdzie dobrze. Na razie decydujmy razem. Za dwa dni spotkajmy się tutaj ponownie. Każdy musi się poznać sam na sam ze wszystkimi. Myślę że w tedy podejmiemy właściwe decyzję. Powiedział wychodząc na środek by każdy go usłyszał.

Wysłuchała obu ogierów bardzo uważnie, i okazało się, że mają dużo racji. Przytaknęła tylko gestem głowy i zlustrowała okolicę. Coś jej nie pasowało. Jej oczom ukazała się wielka samica pumy. Daenerys poinformowała towarzyszy głośno parskając i uderzając kopytami w ziemię, aby odstraszyć drapieżnika i pozbyć się jego obecności. Nie zważała już na swoich znajomych ze stada i ruszyła śmiało w stronę pumy.
Zwierzę z początku odsunęło się w tył, ale tylko na kilka metrów i zaraz zaczęło szykować się do ataku na klacz. Izabelowata zamarła chwilę w bezruchu z obawy o swoje życie. Drapieżnik szarżując rzucił się prosto na szyję achałki. Ta nie pozwalając na zranienie szarpnęła ją do tyłu pozbywając się szczęk z szyi. Obym wyszła z tego cało! Powiedziała sama do siebie w myślach. Spadająca z grzbietu klaczy samica pumy uderzyła porządnie o ziemię łamiąc kilka żeber. Izabelowata miała nadzieję, że to koniec, jednak tak się nie stało. Kot podniósł się z ziemi o zaczął biegać wokoło Dae. Klacz nie była jej dłużna i zaczęła galopować zaraz za nią. Jako iż jest szybka żwawo odcięła drogę i zagoniła pod jedno z drzew. Drapieżnik nie dał się zaskoczyć i wbiegł na sosnę i znów rzucił się na klacz. Ta tym razem straciła spokój i zarzuciła zadem atakującą w przód, przerzucając ją sobie przed łbem. Tym razem Daenerys była gotowa zadac cios przednimi kopytami i ogłuszyć napastnika. Zrobiła to i zostawiła półprzytomną pumę na pastwę losu nie chcąc jej zabijać. Skoro dała jej nauczkę to nie powinna następnym razem atakować koni.
Daenerys zmęczona powolnym kłusem udała się do członków stada, aby w ich obecności ochłonąć. Pokazała na co ją stać, więc chyba więcej dowodów nie potrzeba, ale jest gotowa udowodnić im jeszcze więcej.
- Przepraszam was, musiałam się pozbyć potencjalnego zagrożenia. -uniosła łeb i dumnie zbliżyła się do strumyku, by orzeźwić się zimną wodą. Obawiała się, że poniosła jakieś rany, ale adrenalina nie pozwalała jej nawet o tym myśleć, bynajmniej na chwilę obecną.

Dyskusja przybierała... zasugerowany przez niego obrót. Kary ogier poparł jego wypowiedź, która tak naprawdę nie była niczym poważnym. Z półżartu, próby zrozumienia, właśnie stąd się wzięła. Do ogiera nagle z całą mocą dotarła absurdalność całego jego pobytu w tym miejscu. Całej rozmowy, swych wypowiedzi. Oni nie potrafią obejść się bez żelaznej ręki pozbawiającej ich możliwości. Bez swoich reguł, nie potrafią funkcjonować i pewnie nigdy się nie nauczą. Westchnął ciężką i nieco demonstracyjnie, nie dając równocześnie zebranym wskazówek do rozszyfrowania powodu owego zrezygnowania. Eksperyment i kolejne zabawy. Nabrał ochoty na właśnie takie zachowania, cywilizacja zwała je czasem okrucieństwem. Tak określały je normy i zasady, wskazane przez żelazną rękę. Czy myślisz, że są zasady, którymi trzeba się kierować? Nie ma ich. Ledwo zauważył pojawienie się drapieżnika, zajęty swoimi rozważaniami. Nie zrobiło to na nim większego wrażenia i nie uznał za celowe przejmowanie się pumą. Złota Daenerys miała ochotę zająć się całą sprawą, proszę jej bardzo. Znowu zachowywał się, jakby nic mu nie groziło. Jakby był nieśmiertelny, jakby nic nie mogło na niego wpłynąć. I w gruncie rzeczy było właśnie tak. Wystarczy. Odwrócił się i ze stoickim spokojem oddalił się wgłąb lasu, w stronę, z której przybył. Bez pożegnania, jak zwykle.

z/t

Po ugaszeniu pragnienie klacz postanowiła jeszcze trochę czasu poświęcić znajomym koniom ze stada. Wydawało się jednak, że nawet jej nie zauważają, a jeden z nich odszedł jakoś w między czasie. Prawdopodobnie znudzony jak i ona teraz.
Chwila.
Moment.
Znudzona? Dany była tak zmęczona starciem, że nie miała najmniejszej ochoty na pogaduchy i towarzysze wyczuli to najprawdopodobniej. Potrzebując chwili spokoju i wytchnienia nie łatwo jest jednocześnie słuchać debat innych, a co dopiero się w nich udzielać. Może i izabelowata miała chrapkę na pozycję władczyni, ale nie śpieszyło jej się do tego aby cel swój jednak mimo wszystko osiągnąć. Już teraz w oczy rzucała się jej wielka niechęć co do jej osoby. Wcale, ale to wcale się nie dziwiła. Wiedziała jak się zachowuje, i że nie jest to odpowiednie.
- Może ja nie będę już przeszkadzać... Jestem zmęczona i nie zamierzam przeszkadzać. Spotkajmy się później. -zaproponowała. Tym razem powiedziała to z wielkim zmęczeniem aniżeli dumnie czy w sposób wychwalający się. Machnęła ogonem i lekko skinęła majestatycznym łbem. Podniosła go po chwili i dumnie krocząc udała się w tą samą stronę w którą poszedł jej poprzednik.
Wchodząc w las obejrzała się jeszcze, czy nic nie grozi jej nowo poznanym znajomym. Może i nie musi, ale martwi się o nich jak o własną rodzinę, którą poniekąd byli. W końcu należą do jednego stada i jakieś wsparcie z strony kompanów jest bardzo mile widziane. Może i nie do końca każdy pojmuje idee jaką próbuje przekazać userka, ale no ważne, że stara się jak tylko może. W końcu ma poważne plany.



z/t

Okeanos patrzył obojętnie na walczącą Dae. No cóż, po prostu miał jej dosyć. Już na początku zrobiła na nim złe wrażenie. Widział że nie daje sobie rady z tą pumą, jednak gdyby trochę pomyślała zostawiłaby ją w spokoju i dała ją (pumę) zabić ogierom. Może i powinien być jej wdzięczny ale za co ? Uratowanie życia przed pumą którą sam byłby w stanie zabić ? Chyba nie. Po chwili spojrzał na swoich towarzyszy. No mówiąc szczerze oni również nie rwali się do pomocy. Ogier znudzony tą sytuacją spojrzał na Nemezis która bawiła się jego grzywą. Nawet nie zauważyła tej pumy. Pomyślał trochę rozbawiony tym faktem. Gdy Dae wróciła maił ochotę prychnąć ze śmiechu. Oj wybacz dziewczyno, to. nie było zagrożeniem dla stada. To ty i twoje wywyższanie się jest zagrożeniem dla niego. Pomyślał z pogardą patrząc na dumną z siebie klacz. Zdziwił się jak bardzo nie lubi tej klaczy. On, ten miły i pomocny?
Okeanos potrząsł głową próbując wytrzepać złość na Dae. Nawet nie zwrócił uwagi gdy siwy ogier odszedł. Dopiero gdy Dae odeszła zauważył że został sam z Mistiness.
Wiesz Mistiness, byłabyś dobrą władczynią. I nie mówię tego ze względu na to że i ty tak o mnie powiedziałaś. Po prostu chciałem byś o tym wiedziała. Powiedział przyjacielskim tonem do izabelowatej klaczy i uśmiechnął się.

Mistiness nie odzywała się już więcej. Czuła, że i tak nie ma po co. Panna La Flata sobie poszła, tak samo jak Furaha. Mistiness przez chwilę patrzyła na mały potok, bo po chwili zwrócić złote oczy na Okeanosa. Uśmiechnęła się słodko, jak to ona. Zauważyła, że ten tutaj chyba także nie przepada za panną Daenerys.
Dziękuję, to bardzo miłe. Ale moim zdaniem władcą powinien być ktoś, kto się do tego nadaje. Odparła spokojnie. Czuła, że ona już tu nie jest również potrzebna, więc po przyjacielsku pocałowała go w ganasze i powiedziała z uśmiechem:
Ja również już pójdę. Do zobaczenia, Okeanosie! I pogalopowała gdzieś przed siebie.

z.t