Zielna Polanka

Zaśmiał się cicho, by skinąć powoli głową z uznaniem dla jej rozumowania, chociaż uwaga o mięśniach akurat nie wydawała mu się być logicznym wyjaśnieniem a jedynie pierwszym lepszym powodem, jaki ta była w stanie znaleźć, bowiem Alcander miał porządnie rozbudowaną muskulaturę idealnie wręcz komponującą się z jego wspaniałym, ogierzym ciałem, chociaż fakt, The Mountain That Rides to on nie był... W sumie to całkiem dobrze, w końcu był budzącym postrach wśród innych stad władcą, nie zaś kimś, kto pozostawał przerażający, ale berła nie dzierżył, a jedynie utrzymać je pomagał.
- Doskonale - rzekł do niej, przez co ta chyba mogła się domyślić, że poddał ją właśnie jakiemuś testowi, by sprawdzić, na ile jej mózg jest godzien użytku. - Sądzę, że jesteś jednak w stanie logicznie myśleć... A mówi się, że ruja robi z klaczami coś kompletnie odwrotnego.
Poza tymi słowami ogier w ogóle nie okazywał, że takową dostrzegł, trzymając się na wodzy. Z resztą, nie mógł nawet powiedzieć z całą pewnością, czy pragnie klaczy. Ostatnio nieco się wyszalał, przez co mógł spokojnie zachować zimną krew w takowych sytuacjach, które z resztą nie były mu obce, chociaż zazwyczaj kończyły się tym, że on uwodził klacz, a ona oddawała się mu bez opamiętania.

Klacz uśmiechnęła się na reakcję ogiera. Brawo Viv. pogratulowała sobie i trzasnęła ogonem o swój bok. Ruja zaczęła się jej na dobre, poiwinna ją wykożystać jak najszybciej. Lekko podniosła ogon. On już tam pewnie wiedzał że ma ruję i czego chce. I jakby bogowie z nieba stąpili Alcander powiedział o rui, oczywiście Viv nie znała jego imienia. Klacz zmarszczyła czoło. Seroi, z jakimi tępotami musisz się zadawać skoro nie ogarniają kim ty jesteś ? Pomyślała jednak z jej ust wydobyły się całkiem inne słowa.
Widzę że i ty myślisz logicznie. Wiem że z początku sprawiam wrażenie klaczy chciwej i kłamliwej. Wystarczy krótka rozmowa i wszystko może się zmienić. Powiedziała podchodząc do ogiera. Spoglądała na niego a myśli latały jej jak szalone. Większość z nich była typu "łał! Te mięśnie !" lub "Jaki on jest cudowny !". Sama nie była pewna czy ona niezwyciężona Vivenne zadużyła się w pierwszym lepszym władcy czy też to była chwila zauroczenia. Pewna była jednak jednego: wtedy coś do niego poczuła. Uśmiechnęła się blado i musnęła go chrapami po łopatce.

Zaśmiał się cicho, by ponownie trzasnąć ogonem o swój bok. Nie chodziło o odganianie niewidzialnych i nieistniejących much, jak również i zwrócenie na siebie uwagi - po prostu to zrobił, bez ważniejszych powodów, zdając sobie sprawę, że właśnie osiągnął to, czego chciał, klacz, podobnie, jak wiele innych, sama mu się nadstawiła. Nie narzekał na to, gdyby wśród Palomino rozpowszechniła się polityka pięćset plus, to jasne było, że ogier właśnie porządnie zainwestował w swoje przyszłe dochody. Kelaya, Sinnyelle, Della... a teraz i Vivenne, z czego potomstwo dwóch ostatnich zapewne zostanie w Salasairze, a i może źrebię siwej dołączy do niego, z racji, że matka jest więźniarką. Kto wie? Tak, czy siak, trzeba przyznać jedno - Alcander miał kopyta pełne roboty.
- Ależ moja droga - odpowiedział pełnym spokoju głosem - ty nie sprawiasz takiego wrażenia... Ty jesteś chciwa i z pewnością zdarza ci się skłamać... Przynajmniej nie dasz się zbyt łatwo dzięki temu wykorzystać swojemu otoczeniu.
Cóż, tym razem był szczery, chociaż wszystko powiedział dość łagodnym tonem i raczej nie jako przyganę.
Pozwolił się jej muskać po łopatce, sam jednak nie zrobił wiele, a jedynie zaczął konsumować trawę. Skoro jest tak sprytna, to niech się bardziej postara, by go uwieść...

Zaśmiała się na słowa ogiera i skineła głową. Zainponowało jej to jak nie dał się zwieść. Bardzo dobrze... Powiedziała jakby zdał test. Nie jesteś głupcem. Tylko oni nabraliby się na tą "grę".   Powiedziała i po chwili zaczęła masować ogiera po boku czasem iskając. Na prawdę, potrafi myśleć pomimo że mam ruję. Będzie a raczej jest dobrym władcą . Pomyślała. A ty z pewnością nie zostaniesz szybko strącony z tronu. Odpowiedziała po krótkim namyśle przerywając na chwilę iskanie. Na chwilę przywarła chrapy do ogiera i napełniła jego zapachem płuca. Miał zapach ognia. Nie któży nazwaliby ten zapach spalenizną. Viv jednak uznała że to był ogień, no bo dziwnie by to brzmiało "pachniesz spalenizną". Viv uśmiechnęła się blado.

BUDOWA, bo idę z psem na spacer

Zastrzygł uchem, przesuwając po polanie obojętnym wzrokiem, nawet gdy spojrzał na klacz, oczy mu nie zalśniły. Nikt by się na to nie nabrał... Nie jesteś tak sprytna, jak ci się wydaje... A może po prostu ja zacząłem straszliwie kombinować, przez co w swojej arogancji wierzę, że inni są mniej inteligentni...
Ze spokojem zaczął skubać trawę, zastanawiając się nad tym, co powinien później zrobić. Może sobie pójść? Tak, wydawało się to odpowiednią decyzją.
Nie, to po prostu ta tutaj coś kręci...
Pozwolił się iskać, nie trwało to jednak długo - po chwili odsunął się od niej o krok w prawą stronę, nie próbując nawet ukryć tego czynu. Alcander odkrył, że klacz nie wywołuje w nim emocji, jakie powinna, gdy była przecież samicą w rui... One wszystkie, Kelaya, Sinnyelle, Della, wystarczyło że miały ruję, a nie musiały go nawet namawiać, ta tutaj jednak, wyraźnie bojąca się okazać swoje emocje zdawała się nie poruszać jakichś bardziej męskich strun w ciele samca.
- Nie sądzę, by znalazł się ktoś wystarczająco silny, by spróbować... Ani należycie głupi, by to zrobić - odrzekł spokojnie, pewien, że póki co nie miał żadnych należycie silnych wrogów.
Urwał jeszcze kilka listków trawy, spokojnie je przeżuwając, po czym uniósł głowę, by spojrzeć na klacz.
- Do zobaczenia, Vivenne... - rzekł, odchodząc. Jeśli ta zechce, by stał się ojcem jej źrebaka, to i tak znajdzie go i postara się bardziej, by go uwieść.

[z/t]

Cóż, Night weszła dumnym krokiem na polankę, na tyle późno, że nie zauważyła odchodzących koni. Przyszła aby... Hmmm, znaleźć jedzenie, zapasy które zabrała przychodząc na Palomino powoli się kończyły, a szkoda, bo były w nich na przykład karmelizowane jabłka, kiszona trawa, jak i przecier marchewki, lub powidła z gruszek, albo mrożony owies (xD od usterki Night ) Cóż, dobre to było, ale trudno, trzeba zrobić nowe. Mało kto wiedział, że Luna jest bardzo dobrym, hmmm, jak to powiedzieć...? Zielarką? Florystką? Dobra, mniejsza o to. Gdy arabka zastanawiała się nad tym, co przygotuje, nie zauważyła lisa, a ten, widząc nieruchomą klacz, zapewne pomyślał, że to martwy Koń, lub łatwy łup. Ale nie wiedział z kim zadarł! Gdy tylko Night poczuła uczepienie się ząbkami lisa, a raczej lisicy, jak oko klaczy dostrzegło, natychmiast poderwała tylnie nogi do góry (zapomniałam dodać że ugryzła ją w tylną) i wyrzuciła ją dwa metry nad ziemią a ona upadł na ziemię z głośnym hukiem, jednak natychmiast wstała. Tym razem to Night zaatakowała lisicę i mocno kopnęła ją w brzuch. Widząc, że ta się męczy, kopnęła ją jeszcze mocniej, ale w głowę. Tym razem lisica przestała oddychać a Night odłożyłam sobie ugryzioną tylną nogę liśćmi Podbiału, który ''zdejmował'' z ran gorączkę. (tak serio jest, sama tak niedawno miałam ) Przeszła małe kółko, lekko klejąca, aby sprawdzić, czy da radę chodzić.