Gołoborza

Kelaya była już niemalże pewna swojej porażki, ale nie będzie nawet na chwilę ustępować i walczyć do ostatniego tchu. W końcu bez jej zgody nic się nie uda.
Gdy tylko złapał za jej bok miała już dość. Obróciła się i spróbowała kopnąć go jak najmocniej w brzuch lub nawet przy szczęściu w przyrodzenie.
- Szkoda tylko, że ja niedługo urodzę! -zaryzykowała i postarała się okłamać ogiera - Spójrz na moje boki i brzuch! -zatupała mocno w podłoże manifestując swoją opinię jak tylko było to możliwe.
Nie trafiłeś tu w odpowiednim momencie! Nie ma tu innej klaczy, a ja nie oddam ci się... i poza tym nigdy bym tego nie zrobiła. Nie z tobą!

- Masz racje. Kłamię. Nie znasz prawdy, moje źrebię padło. Jestem chora na zaraźliwą chorobę, przenosi się ona też drogą płciową i jest śmiertelna. -spróbowała więc w inny sposób, byleby jej nie pokrył. Tego by sobie nigdy nie wybaczyła. Nigdy!
Gdy pociągnął ją za jej lśniąca grzywę nieco zaskomlała z bólu i zaczęła machać głową byleby tylko się wyswobodzić.
- Szkoda, że nie jesteś dobrze poinformowany... -zaśmiała się złowieszczo niczym chora umysłowo kobyła - Klacze potrafią być też bardziej ostre i niebezpieczne! -znów spróbowała kopnąć ogiera tym razem nie zwracała uwagi w co. (Tak właściwie userka nie wie gdzie stoi koń xD). Zdecydowanie przeginał. Nawet najgorszy zboczeniec nie posuwa się aż tak daleko! Bynajmniej tak uważała kara.

// pozwól, że sobie ucieknę


No nie tego już za wiele!
Leżąc na ziemi instynktownie kara klacz zaczęła wierzgać tak jak tylko było to możliwe. Próbowała kopytami dosięgnąć nóg ogiera. Jeśli wszystko poszło zgodnie z planem wstała błyskawicznie na równe nogi cały czas robiąc dziwne uniki, nie wiadomo przed czym.
Splunęła w stronę siwka i uciekła galopem w stronę bezpieczniejszych terenów. W końcu nie powinna syna zostawiać nawet na chwilę! Myśląc o nim przyśpieszyła jeszcze bardziej.


z/t