Rozległe Czarnoziemy

Na tym rozległym obszarze występują głównie trawy łąkowe, porastające glebę zwaną czarnoziem. Obok bujnych, soczyście zielonych traw pną się ku górze rośliny, takie jak: wrotycz, sasanka, niezapominajka, miłek wiosenny oraz tararus zwyczajny. Kwietniem i majem step odznacza się wyjątkowymi kolorami, jednak w czerwcu cały urok znika - rośliny bowiem żółkną i wysychają. Zima to okres spoczynku dla roślin.
Prócz różnorodnej flory możemy napotkać tu wielu członków stepowej fauny. Najczęściej możesz natknąć się na maluteńkie chomiki, susły i norniki oraz te mniej przyjazne; lisy stepowe oraz wilki.

Podążając z Okeanosem na tereny Qataru kara cały czas milczała i nie odzywała się nawet słowem. Zależało jej na czasie, nie na jakiejś durnej rozmowie podczas galopu. Towarzysz dotrzymywał jej kroku bez najmniejszych problemów, a ona sama była z tego powodu zadowolona, bo nie musiała na niego czekać, ani zwalniać tempa jakie narzucała im obojgu.
Wkraczając na Herbaciane Stepy zaczęła z ulgą łapać oddech. Nie zgubiłam się. Całe szczęście, bo wyszłabym przed nim na totalną kretynkę. Oczom obojga ukazały się porośnięte soczystą trawą i kwieciem rozległe żyzne ziemie, zwane też czarnoziemami. Wkraczając na teren Qataru Kel nieco obawiała się iż napotka na swojej drodze jakieś konie z tego właśnie stada i oberwie w kość. Całe szczęście byli tu jednak sami.
- To te okolice. Tereny Qataru. -oznajmiła zdyszana. Zwróciła uwagę na ranną nogę karego, która była opatrzona liściem. Nie podobała jej się bezmyślność ogiera wtedy na plaży, ale cóż mogła wtedy zrobić. Bała się również tego, że Alcander znowu zacznie podejrzewać ją o zdradę, lecz szybko odpuściła tę myśl.
- Tu moja rola się kończy... -powiedziała z uśmiechem. W prawdzie nie chciała od razu odchodzić, ale nie jest tu bezpieczna, a na pewno nie pozostanie niezauważona, skoro to równiny to nie ma się tu gdzie ukryć.
Weszła na łąkę i zaczęła jeść młodą, soczystą trawę. Bardzo spodobało jej się to miejsce i zapewne nie raz się tu jeszcze pojawi chociażby tylko po to żeby się najeść i wypocząć bez żadnego zgiełku i hałasy.

Pora zapomnieć, o tej tajemniczej klaczy. Postanowił, że przybędzie na tereny stada - by nieco się ustabilizować.

W połowie drogi, nadal miał ją w swej siwo-brudnej głowie. Jednak podczas wędrówki, jakby wypaliła się pod wpływem słońca. Dumnie wkroczył na polane, w końcu jest u siebie jakby nie patrzeć. Z daleka, mógł wyglądać na słabego starca, którym jednak nie był. Ta maść, dodatkowo go postarzała. Zbliżając się, do traw wyczuł obcą woń. Wróć, nową woń. Może, to reszta stada? Przydałoby się, zapętlić więzi. Tym bardziej, że stado jest na bezpańskim. Stąpając po miękkiej trawie, zostawiał tam nieliczne pieczątki. Zatrzymał się, w bezpiecznej odległości. Parsknął pod nosem, jakby dawał znać o sobie. Gdzieś tam pasła się klaczka, a z nią był jakiś ogier. Damocles, zagrzebał przednim kopytem w trawie, zniżając głowę, by podnieść ją i wtopić wzrok w klacz. - Hej! Wy tam! Zawołał, waląc przy tym ogonem o bok swojego brzucha.

Okeanos przybył tutaj z klaczą. Nie był specjalnie szczęśliwy z ciszy od której dzwoniło mu w uszach. Duży jest ten Qatar. Skomentował. Zniżył głowę i urwał trawę. Przeżuwał trawę rozmyślając. Hmm... Ta łąka nawet trochę przypomina morze. Szkoda że nie faluje.... Olbrzymia morska łąka. Pfff... Albo... Na ziemią sprowadził go głos Kelayi. Dziekuję, sam bym pewnie długo szukał Qataru. Oczywiście gdy chciał ponownie zanużyć się w swojej fantazjii usłyszał głos ogiera. Spojrzał niego. Siwy i starszy dorosły można o nim powiedzieć. Jego "hej! wy tam ! " nie za bardzo spodobało się Okiskowi wolał przywitanie typu "cześć", "dzień dobry". Ale to nietuzinkowe przywitanie wypowiedziane przez dorosłego zdziwiło Okeanosa. Hej to dość młodzieżowe powitanie. Ale podobno młodość to stan ducha.

Widząc zbliżającego się do nich ogiera zlustrowała go wzrokiem. Był ewidentnie starszy i na czystego to on nie wyglądał. Kelayii kojarzył się bardzo z ogier za którego dokładnie rok temu chciała wydać ją jej rodzina. Zarzuciła oczyma w lewo i obróciła do niego zadem, pokazując jak to ma go głęboko gdzieś. Na prawdę nie interesowały ją w żaden sposób konie starsze i wyglądające jak ten. Bo na co jak na co, ale na wygląd zewnętrzny to kara zwracała uwagę.
- Ja będę się już powoli zwijała. Pomogłam i mam nadzieję, że spotkamy się jeszcze kiedyś. -szepnęła na ucho Okeanosowi i ruszyła w stronę z której przybyli tak szybko jak tylko było to możliwe. Zależało jej na uniknięciu jakiegokolwiek kontaktu z przybyszem.

z/t

Większość koni jednak potępiało Damoclesa, ze względu na jego wygląd. To dosyć niemiłe, i sprawiające przykrość. Mimo tego, że zdołał się do tego przyzwyczaić - nie pozwoli sobie, na takie zachowanie. Zdołał przebaczyć innym koniom, ale chyba jednak znowu znienawidzi je za to. Stojąc tak, i czekając na jakiś odzew, wcale nikt nie miał ochoty mu odpowiedzieć. Jeszcze, Wam wszystkim pokaże. I teraz, jakby coś w nim pękło - wyszło, na zewnątrz. Nie miał ochoty być miły, ani z nikim rozmawiać. Parsknął pod nosem pełen gniewu, i odszedł.
z/t