Gwałtowne zakole

Jedno z miejsc, gdzie toń gwałtownie skręca, przyjmując formę dość ciasno uformowanego meandru, w który wdziera się ląd. Miejsce zdecydowanie chwytające za oko zarówno pięknem lśniącej w słońcu wody, jak i porastającej brzeg miękkiej trawy oraz wierzb płaczących.

Okeanos przybył tutaj po spotkaniu z siwym ogierem se swojego stada. Podczas tej "podróży" poczuł się silniejszy i... Ważniejszy. Po prostu miał wrażenie że przed chwilą stał się prawdziwym tytanem wody. Gdyby tylko umiał nad nią panować...
Kary podszedł do wody by zniżyć łeb. Zmrużył oczy i wsłuchiwał się w szum chłodnej wody. Po chwili zauważył że woda prawie go nie ochlapała. Gdy otworzył oczy wyobraził sobie takie konie z wody. Nie, to nie możliwe! Okeanosie to tylko twoja wyobraźnia ! Okeanos podniósł wysoko głowę ze zdziwienia.
Po rzece galopowały zminiaturowane konie. Okeanos zamrugał i konie... Odpalopowały z prądem rzeki.
Nemezis... Czy ty to... Powiedział cicho, patrząc na wodę.
Wiewiórka wskoczyła za jego uszy i stanęła na jednym z nich na tylnich łapkach.
Ehh... Nie ważne mała, dawno nie piłem... To dlatego. Powiedział i uśmiechnął się przyjacielsko.
Gdy wiewiórka opuściła głowę ogiera on zniżył głowę i napił się chłodnej, wiosennej wody. Bardzo mu zasmakowała, z pewnoścvią będzie częściej odwiedzać Vasantię.

// Od razu informacyjne MG.

Tafla wody zamigotała lekko pod dotykiem twoich chrap. Ujrzałeś w niej swoje odbicie, inne niż zazwyczaj. Bardziej pewne, mocniejsze. Jesteś niewzruszony jak skała i potężny jak ogień, ale tym, czym władasz, jest woda. - Twoje stado wybrało - szepcze do ciebie woda. - Masz teraz władzę nad nim i nade mną. - A potem zaczęła poruszać się w rytm twojej woli.


Wiatr rozsypywał jego grzywę po karku, chłostał boki, szarpał ogonem. Wiatr, tak ważny element jego życia. Pożeracz Dusz galopował pięknie, ogniście, dziko, unosząc się nad ziemię czystą magią wiatru. Dojrzał na horyzoncie sylwetkę. Nie pachniała wiosną. Wydzielała potężny zapach, zapach jesieni i wody. Nie mógł się pomylić, a jeśli się pomylił, nie miał zbyt dużo czasu.
- Witaj - powiedział, dość pospiesznie obrzucając karego spojrzeniem nasycenie piwnych oczu. - Czy to ty jesteś władcą Qataru? - zapytał, lądując i dotykając kopytami ziemi. Sam nie musiał się przedstawiać, to było widać. Zapach śniegów i lasu, ciało unoszone wiatrem. Rezultat dedukcji mógł być tylko jeden.

Okeanos usłyszał szum, nie to nie był szum wody. To był wiatr. Okeanos jeszcze raz spojrzał na wodę zanim odwrócił wzrok. To nie był on to był nowy władca Qataru...
Gdy spojrzał za siebię ujrzał siwego ogiera, który leciał. Czemu mam zwidy, najpierw te konie, i mówiąca woda która się mnie słuchała a teraz latający koń ! Pomyślał i spojrzał na Nemezis. Prosze, powiedz że ty też go widzisz... szepnął prawie niedosłyszalnie a wiewiorka schowała się za czarną grzywą ogiera, która zafalowała gdy przybył ogier. Okeanosowi ciężko było opisać jego zapach. Był on chłodny i nosił zapach śniegu. Tak to na pewno był zapach śniegu. Tak bardzo kojażący się z zimą. Okeanos ukłonil się lekko. W koncu był pewny że ogier nie jest z jego stada.
I ty witaj, Powiedział spokojnym i twardym głosem co zazwyczaj nie było w jego zwyczaju. Zazwyczaj mówił mile i przyjaźnie a ty bam ! Okeanos zrobił się pewny siebie i silny.
Tak, to ja. Ogier nie panował nad tym co powiedział, nie miał pojeczego tak odpowiedział. Najprawdopodobniej uwierzył... Rzece. Gadającej rzece.
Co cię tutaj sprowadza, władco Acaru ?

- Anioł - przedstawił się Anioł, odwzajemniając delikatny ukłon. - Przewodzę Acarowi. Mam propozycję dla ciebie oraz drugiej władczyni, o ile jest gdzieś tutaj - oznajmił i mimo wszystko rozejrzał się, choć był pewien, że jej nie wyczuwa. Spojrzał w oczy karego, znowu spróbował coś z nich wyczytać. Siłę, zaciętość, determinację. Czy je znalazł? Okaże się. Zarysował ziemię kopytem, przesunął ogonem po pęcinach. - Mam nadzieję, że wyczułeś rosnącą potęgę Salasairu. To stado może zmieść z powierzchni nasze. Jedno po drugim. Chyba, że staniemy przeciwko niemu ramię w ramię. Moja propozycja to sojusz pomiędzy naszymi stadami, przynajmniej do momentu, w którym Alcander opuści tron - powiedział melodyjnie Anioł, przekrzywiając lekko łeb i milknąc, by usłyszeć, co ma do powiedzenia na ten temat władca Qataru. W zasadzie nie wiedział, jak bardzo kary jest doinformowany w sprawach międzystadnej polityki, trudna sprawa w końcu. Musiał jednak poznać jego opinię o sojuszu, zanim cokolwiek mu zdradzi.