Srebrzysty wodospad

Rzeka nie może wiecznie ze spokojem toczyć się po płaszczyźnie. W tym właśnie miejscu następuje gwałtowny spadek terenu, przez co tworzy się wodospad. Jest dość niewielki, gdyż ma on nieco ponad trzy metry wysokości i jest jednym z niewielu takowych zjawisk w krainie.
Otaczają go szumiące buki i wierzby płaczące, zaś w miejscu, gdzie styka się on z ziemią czekają na was ostre głazy, gotowe z łatwością odebrać czyjeś życie, czy też zranić. Wodospad tworzy maluteńkie jeziorko, na którego dnia osiada jedynie muł.

Cogu kłusował sobie w zamysleniu. Czemu znowu przyłazisz do Vasantii. Jesli on znów tu będzie ? Magnus kiwał sie na jego grzbiecie. Kłus zdecydowanie nie jest jego ulubionym tępem przemieszczania, dlatego też często wznosił się w powietrze. Cogu już z oddali ujrzał wodospad a przy nim niewielkie jeziorko. Podszedł i napił się wody. Była lekko spieniona co go wcale nie dziwiło. Przecież dopiero co spadła z nieba. Uśmiechnął się pod nosem. Co Magnus ? Może byśmy tak poćwiczyli ? ogier ugiął nogi tak by kłąb znalazł się niżej, po czym znów je wyprostował. Chcial by ptak wzleciał. Magnus, LEĆ ! Powiedział jednak sokół niezbyt go słuchał. Po chwil Cogu usłyszał szelest. Zza krzewów wyłonił wilk. Wyglądał na dosyć młodego i... GŁODNEGO.
Cogu natychmiast widząc pędzące ku niemu zwierzę odskoczył w prawo. Magnus wzleciał w powietrze. Dzięki stary... Wycedził Cogu przez zęby. Wilk szybko jednak nie mógł się poddać. Tym razem stał naprzeciw ogiera gotów do skoku, Cogu jednak zaatakował pierwszy. Pogalopował w stronę zwierza i tuż przed nim stanął dęba. Dopiero po chwili zrozumiał że to nie była dobra decyzja, gdy coś go zaczęło szczypać w okolicy brzucha i tylnich nóg. Wkładając całą swoją moc opuścił przednie nogi co okazałoby się ostatecznym ciosem, jednak wilk postanowił usunąć sie z drogi. Naskoczył na Coga z prawej strony jednak ogier szybko obrócił się o 90 stopni i, w chwili gdy zwierzę skoczyło, wyrzucił tylnie nogi. Trafił idealnie w zwierza który ogłuszony leżał kilka metrów dalej. W tym momęcie z nieba runął Magnus , natychmiast zaczął atakować zwierze które bardzo zdziwione dało zadać sobie kilka ran ostrym jak brzytwa dziobem i pazurami. Walczyli tak póki Cogu podszedł chcąc zadac śmiertelny cios, wilk miał wielką chęć życia i próbowal wstać sokół jednak skutecznie trzymał zmęczone zwierze, które prawdopodobnie miał połamane żebra. Cogu już stał nad nim z uniesioną nogą gdy zwierzę ugryzło go w nogę. To jedynie bardziej zmotywowalo Coga który z całym impetem zmiażdżył szyję wilka.
Brawo Magnus Powiedział do sokoła po czym legnął zmęczony. Walka zdecydowanie go osłabiła. Spojrzał na rany zadane przez zwierzę. Uff... To nic takiego. Pomyślał i spojrzał na Magnusa który już dobierał się do mięsa. Przyjacielu, wydaje mi się że to nie jest dobry pomysł. Powiedział zmęczonym głosem jednak Magnus go zignorował.

//Sorry że taki krótki
Weszłam na tereny mojego stada, aby popytać się trochę o informacje go dotyczących, no i oczywiście, jak to ja kogoś poznać. W pewnym momencie zauważyłam konia i ptaka, lecz gdy podeszłam bliżej niego, zerknęłam na jego rany i ciało wilka.
- O Boże, co tutaj się stało...? - wymsknęło mi się. Teraz już nie było tego jak cofnąć, więc kontynuowałam. - Znaczy... Co ci się stało? - zapytałam zaniepokojona całą sytuacją spoglądając na jego ranę.

Cogu zauważył myszatą (?) klacz podchodzącą do niego. Wydawało mu się że go ocenia ale mogły to być jedynie jego domysły. W końcu bogiem nie jest nie wie co siedzi w głowach wszystkich napotkanych osób. Rany go szczypały, na jego szczęście. Cześć. Powiedział ironicznie. No bo w końcu wypada się przywitać. Uznał też że nie warto odpowiadać na jej pytanie, raczej się domyśli, nie? Pomyślał i zaczął szukać wzrokiem sokoła. Magnus w najlepsze obżerał się wilkiem. Magnuus, może byś tak odwrwał się od jedzenia. Za chwilę nie dasz rady polecieć. Powiedział a sokól jedynie podwrócił głowę i jakby dopiero w tej chwili zauważył klacz. Natychmiast zaczął jeść szybciej zasłaniając wilka skrzydłami. Jak się nazywasz ? spytał od nie chcenia. Nie miał ochoty rozmawiać, z resztą po co ? Nie chciał wyjść na jakiegoś wrednego zabójcę- mięsożercę.

Najwyrazniej zostałam przez ogiera zauważona, ale najwidoczniej nie był mną lub samym faktem że go zobaczyłam zachwycony. Ale przecież nie pójdę sobie z własnych terenów. Pozostaje po prostu go do siebie przekonać. Trudno.
- Przepraszam -uśmiechnęłam się miło - nie przywitałam się. Hej, mam na imię Sinnyelle - dalej przyjaznie mówiłam. Zobaczyłam na niebie sokoła. To pewnie o nim mówił ''Magnus''. Był bardzo ładny, nawet piękny. Taki wolny i inteligentny. Chyba rozumiał wszystko co ten do niego mówił. ''Chyba nie za bardzo mnie polubił...'' pomyślałam.

//Magnus jadł wilka- nie latał ale spk xD

Cogu spojrzał na klacz wyglądała na zmeszaną. Nie mógł przecież zawsze mieć dobrego chumoru. Oczywiście gdyby miał należałby do Vasantii jak ta tu, nie do Acaru. Na razie jednak należy do Acaru i tego się trzymajmy.
Magnus obdzierał kości z resztek mięsa. Mogę mówic ci Sinny ? Zapytał, jej imie było długawe. A on nie widział róznicy , jedynie zaoszczędzi czas który i tak stracił przybywajac do Vasantii.
Spojrzał na swoje rany, powoli przestawały boleć. I dobrze teraz powinien być całkiem zdrów i w pełni sił. Teraz kiedy Alcander czuje się bezpiecznie na terenach innych stad.